Τα μικροπλαστικά, δηλαδή μικροσκοπικά υπολείμματα πλαστικού που προέρχονται από αντικείμενα καθημερινής χρήσης, έχουν εντοπιστεί σχεδόν παντού: στους ωκεανούς, στον αέρα, στο πόσιμο νερό και πλέον… και στο ανθρώπινο σώμα. Νέα μελέτη που παρουσιάστηκε πρόσφατα στο συνέδριο της Αμερικανικής Καρδιολογικής Εταιρείας στη Βαλτιμόρη, αποκαλύπτει μια ανησυχητική σύνδεση: τα μικροπλαστικά ίσως σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά.
Ο Dr. Ross Clark, αγγειοχειρουργός στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού και επικεφαλής της μελέτης, εξηγεί ότι οι επιστήμονες εντόπισαν μικροπλαστικά ακόμα και σε φαινομενικά υγιείς αρτηρίες. Ωστόσο, όταν εξέτασαν αρτηρίες με επικίνδυνη συσσώρευση αθηρωματικής πλάκας, οι συγκεντρώσεις μικροπλαστικών αυξάνονταν δραματικά.
Συγκεκριμένα:
- Σε άτομα χωρίς συμπτώματα, η πλάκα περιείχε 16 φορές περισσότερα μικροπλαστικά από ό,τι οι υγιείς αρτηρίες.
- Σε ασθενείς που είχαν υποστεί εγκεφαλικό, παροδικό ισχαιμικό επεισόδιο ή απώλεια όρασης, η πλάκα περιείχε 51 φορές περισσότερα μικροπλαστικά.
Αν και η παρουσία τους είναι αδιαμφισβήτητη, ο ακριβής ρόλος των μικροπλαστικών στον ανθρώπινο οργανισμό δεν είναι ακόμη ξεκάθαρος. Ο Dr. Clark δεν είναι ειδικός στα μικροπλαστικά, όμως η συνεργασία του με τον συνάδελφό του Matthew Campen, που πρόσφατα εντόπισε πλαστικά ακόμη και στον ανθρώπινο εγκέφαλο, τον ώθησε να ερευνήσει τις επιπτώσεις των μικροπλαστικών στο αγγειακό σύστημα.
Μελετώντας δείγματα από τις καρωτίδες (τις αρτηρίες που μεταφέρουν αίμα στον εγκέφαλο), η ομάδα του Clark διαπίστωσε όχι μόνο αυξημένες συγκεντρώσεις μικροπλαστικών, αλλά και αλλαγές στη γονιδιακή δραστηριότητα των κυττάρων στην περιοχή της πλάκας. Σε περιβάλλον με υψηλή παρουσία πλαστικών, ορισμένα ανοσοκύτταρα απενεργοποιούσαν γονίδια που ελέγχουν τη φλεγμονή, ενώ και τα βλαστοκύτταρα έδειχναν τροποποιημένη λειτουργία, μειώνοντας την ικανότητά τους να σταθεροποιούν την πλάκα και να αποτρέπουν καρδιακά επεισόδια.
Η ανίχνευση των μικροπλαστικών δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η ομάδα του Clark ανέλυσε τα δείγματα πλάκας σε θερμοκρασίες άνω των 540 βαθμών Κελσίου για να διασπάσει τα πλαστικά και να αναγνωρίσει τα υλικά μέσω μαζικής φασματομετρίας. Παρ’ όλα αυτά, τα λιπίδια που υπάρχουν φυσικά στην πλάκα μπορεί να παράγουν ουσίες που μοιάζουν με το πολυαιθυλένιο, το πλέον διαδεδομένο πλαστικό.
Για την αποφυγή σφαλμάτων, η ομάδα εργάστηκε εντατικά για να αφαιρέσει αυτά τα λιπίδια πριν τις αναλύσεις. Όμως ο Clark παραδέχεται ότι η μέθοδος έχει περιορισμούς και χρειάζεται συνεχή βελτίωση.
Ο Clark σκοπεύει να επαναλάβει τα πειράματα και να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα σε επιστημονικό περιοδικό με διαδικασία κρίσης (peer review). Επιπλέον, επιδιώκει χρηματοδότηση για να μελετήσει τις αλληλεπιδράσεις μικροπλαστικών με το ανοσοποιητικό σύστημα και να επεκτείνει την έρευνα πέρα από τις καρωτίδες, συμπεριλαμβάνοντας και πειράματα σε ζώα.
Η νέα μελέτη ανοίγει ένα επείγον ερευνητικό πεδίο για τις πιθανές επιπτώσεις των μικροπλαστικών στην ανθρώπινη υγεία. Αν επιβεβαιωθεί η σύνδεσή τους με καρδιαγγειακές παθήσεις, τότε ίσως χρειαστεί να επανεξετάσουμε ριζικά τη σχέση μας με το πλαστικό, από τη συσκευασία τροφίμων μέχρι το νερό που πίνουμε. Το στοίχημα της επιστήμης πλέον είναι να κατανοήσει, να εξηγήσει και τελικά να αντιμετωπίσειέναν εχθρό που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι, αλλά βρίσκεται ήδη μέσα μας.
[via]
