Φαντάσου να βγαίνεις στον Ήλιο και το ίδιο σου το δέρμα να σε προειδοποιεί πότε ήρθε η ώρα να μπεις στη σκιά. Αυτή είναι η ιδέα πίσω από το Hapt-Aids, ένα νέο, λεπτό επίθεμα που μοιάζει με τσιρότο και δημιουργήθηκε από ερευνητές του Carnegie Mellon University και του University of California.
Το καινοτόμο αυτό wearable όχι μόνο τροφοδοτείται αποκλειστικά από το φως του Ήλιου, αλλά χρησιμοποιεί το ίδιο φως ως μέτρο για να υπολογίσει πόση ώρα έχεις εκτεθεί σε υπεριώδη ακτινοβολία. Και όταν το όριο ξεπεραστεί, σου δίνει ένα απαλό, σχεδόν ανεπαίσθητο «χτύπημα» στο δέρμα, μια σιωπηλή υπενθύμιση ότι είναι ώρα για σκιά.
Η λειτουργία του είναι εξαιρετικά απλή αλλά ευφυής. Στην καρδιά του βρίσκεται ένα εύκαμπτο φωτοβολταϊκό κύτταρο, ενσωματωμένο σε μια λεπτή, δερματοφιλική κόλλα. Όταν το φως του Ήλιου πέφτει πάνω του, το κύτταρο παράγει ένα μικρό ηλεκτρικό ρεύμα, ανάλογο με την ένταση της ακτινοβολίας. Το σύστημα συλλέγει αυτή την ενέργεια με την πάροδο του χρόνου και υπολογίζει τη συνολική έκθεση του χρήστη στον Ήλιο. Όταν το προκαθορισμένο όριο συμπληρωθεί, το Hapt-Aids ενεργοποιεί έναν ήπιο δονητικό μηχανισμό, μια απτική ειδοποίηση που αντικαθιστά τις οθόνες, τους ήχους ή τις ειδοποιήσεις στο κινητό.
Η απουσία οθόνης ή σύνδεσης με smartphone δεν είναι έλλειψη, αλλά συνειδητή σχεδιαστική επιλογή. Οι ερευνητές ήθελαν μια εμπειρία φυσική και διαισθητική, ένα gadget που δεν χρειάζεται να το κοιτάζεις για να το καταλάβεις. Έτσι, το Hapt-Aids «μιλά» απευθείας μέσω της αφής, με έναν τρόπο που δεν διακόπτει, δεν αποσπά και λειτουργεί οπουδήποτε, ακόμη και στο έντονο φως του ήλιου όπου τα περισσότερα wearables δυσκολεύονται να προβληθούν.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα έξυπνα ρολόγια και fitness bands που απαιτούν φόρτιση ή αντικατάσταση μπαταριών, το Hapt-Aids είναι πλήρως αυτοτροφοδοτούμενο. Χρησιμοποιεί αποκλειστικά την ενέργεια που αντλεί από τον Ήλιο, μετατρέποντας την ίδια την πηγή κινδύνου —την υπεριώδη ακτινοβολία— σε ενέργεια λειτουργίας και δεδομένα μέτρησης. Αυτή η διπλή χρήση του ηλιακού φωτός το καθιστά ένα από τα πιο βιώσιμα και μινιμαλιστικά wearables που έχουμε δει μέχρι σήμερα.
Το project αποτελεί εξέλιξη προηγούμενων ερευνών, όπως το ElectroDermis, ένα «ηλεκτρονικό επίθεμα» που διερευνούσε εύκαμπτα, επιδερμικά κυκλώματα για παρακολούθηση βιοσημάτων. Το Hapt-Aids επεκτείνει αυτή τη λογική, μετατρέποντας τη συλλογή ενέργειας όχι μόνο σε πηγή τροφοδοσίας αλλά και σε βασικό αισθητήρα.
Στις δοκιμές, το επίθεμα απέδειξε εντυπωσιακή ακρίβεια στην εκτίμηση της έκθεσης στο φως και αξιοπιστία στην παροχή έγκαιρης απτικής ειδοποίησης. Επειδή η επικοινωνία γίνεται μέσω αφής και όχι μέσω ήχου ή εικόνας, η χρήση του είναι διακριτική και προσβάσιμη, ιδανική για όσους εργάζονται ή γυμνάζονται σε εξωτερικούς χώρους, ή απλώς απολαμβάνουν τον Ήλιο χωρίς να θέλουν να ανησυχούν για εγκαύματα.
Το επίθεμα είναι κατασκευασμένο από εύκαμπτα, ανθεκτικά υλικά που κινούνται μαζί με το δέρμα, παραμένοντας άνετο ακόμη και κατά τη διάρκεια φυσικής δραστηριότητας. Το γεγονός ότι δεν περιέχει μπαταρία το καθιστά πιο ασφαλές για το δέρμα και πιο φιλικό προς το περιβάλλον, αφού δεν περιέχει χημικά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ερεθισμούς ή να διαρρεύσουν με τον χρόνο. Ωστόσο, οι ερευνητές παραδέχονται ότι υπάρχουν ακόμη τεχνικές προκλήσεις: η σταθερή απόδοση σε διαφορετικές γωνίες φωτός, οι μεταβολές ανάλογα με τον τόνο του δέρματος, καθώς και η διατήρηση της πρόσφυσης για μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Πέρα από τη μέτρηση της έκθεσης στον Ήλιο, το Hapt-Aids αντιπροσωπεύει κάτι πιο ευρύ: μια νέα φιλοσοφία σχεδιασμού για φορητές συσκευές που αντλούν ενέργεια από το περιβάλλον και την χρησιμοποιούν ταυτόχρονα ως μέσο παρακολούθησης. Στο μέλλον, παρόμοια επιθέματα θα μπορούσαν να ελέγχουν την ενυδάτωση του δέρματος, να παρακολουθούν την πορεία επούλωσης ενός τραύματος ή να μετρούν επίπεδα ακτινοβολίας, όλα χωρίς μπαταρίες ή καλώδια.
Η ιδέα της «ενεργειακής αυτονομίας» στα wearables φέρνει την τεχνολογία ένα βήμα πιο κοντά στο να γίνει πραγματικά αόρατη, ένα φυσικό κομμάτι του σώματος. Το Hapt-Aids είναι ένα πρώτο δείγμα αυτής της νέας εποχής: τεχνολογία που δεν χρειάζεται οθόνη, δεν αποσπά και δεν φωνάζει για προσοχή. Απλώς λειτουργεί, αθόρυβα και διακριτικά, στο υπόβαθρο της καθημερινότητας.
[source]
