H είδηση έπεσε σαν κεραυνός πριν από μερικές ημέρες στη βιομηχανία της ψυχαγωγίας: η Netflix κινείται επιθετικά για την εξαγορά της Warner Bros. Discovery. Δεν πρόκειται απλώς για μια ακόμα εμπορική συμφωνία, αλλά για μια σεισμική δόνηση μεγέθους 82.7 δισεκατομμυρίων δολαρίων που απειλεί να αλλάξει τον χάρτη των media για πάντα. Ωστόσο, πίσω από τους εντυπωσιακούς τίτλους και τα ιλιγγιώδη ποσά, μαίνεται ένας πραγματικός πόλεμος συμφερόντων, πολιτικών πιέσεων και έντονων αντιδράσεων που μόλις ξεκίνησε.
Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας κυριαρχίας
Η κίνηση της Netflix να απορροφήσει το στούντιο πίσω από τον «Χάρι Πότερ», το HBO και το σύμπαν της DC, φαντάζει ως η τελική κίνηση στη σκακιέρα του streaming. Ο Ted Sarandos και η ομάδα του δεν στοχεύουν απλώς στην επέκταση της βιβλιοθήκης τους, αλλά επιδιώκουν την απόλυτη κυριαρχία. Η πρόταση, που περιλαμβάνει μετρητά και μετοχές, βρήκε ευήκοα ώτα στο διοικητικό συμβούλιο της Warner Bros. Discovery, το οποίο αναζητούσε εναγωνίως διέξοδο από τα οικονομικά του αδιέξοδα.
Όμως, η διαδρομή προς την υπογραφή δεν είναι στρωμένη με ροδοπέταλα. Η αντίδραση ήταν άμεση και εκκωφαντική, προερχόμενη από πολλαπλά μέτωπα: ανταγωνιστές, ρυθμιστικές αρχές, ακόμα και δημιουργούς.
Η αντεπίθεση της Paramount και οι κατηγορίες για «στήσιμο»
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτού του επιχειρηματικού θρίλερ είναι η εμπλοκή της Paramount Skydance. Η εταιρεία δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια, καταθέτοντας μια επιθετική αντιπρόταση που αγγίζει τα 108 δισεκατομμύρια δολάρια, προσπαθώντας να εκτροχιάσει τη συμφωνία της Netflix. Η Paramount δεν δίστασε μάλιστα να κατηγορήσει ευθέως τη διοίκηση της Warner για «μη δίκαιο διαγωνισμό», υποστηρίζοντας ότι η διαδικασία ήταν εξαρχής κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της Netflix, αγνοώντας τα συμφέροντα των μετόχων.
Οι δικηγόροι της Paramount κάνουν λόγο για μια διαδικασία με «προκαθορισμένο αποτέλεσμα», αφήνοντας αιχμές για στελέχη της Warner που φέρονται να εξασφάλισαν θέσεις στο νέο σχήμα υπό την ομπρέλα της Netflix. Αυτή η νομική και επικοινωνιακή σύγκρουση αναμένεται να καθυστερήσει ή και να περιπλέξει τις εξελίξεις, μετατρέποντας την αίθουσα συσκέψεων σε πεδίο μάχης.
Ο φόβος του μονοπωλίου και η πολιτική παρέμβαση
Πέρα από τον εταιρικό ανταγωνισμό, το deal έχει προκαλέσει συναγερμό στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Πολιτικοί και από τα δύο φάσματα στις ΗΠΑ, όπως η Δημοκρατική Elizabeth Warren και ο Ρεπουμπλικανός Mike Lee, προειδοποιούν για τη δημιουργία ενός «μονοπωλιακού εφιάλτη». Το επιχείρημα είναι απλό: αν η Netflix ελέγχει σχεδόν το 50% της αγοράς του streaming, ποιος θα την εμποδίσει να αυξήσει τις τιμές ή να μειώσει την ποιότητα των υπηρεσιών;
Η ανησυχία δεν είναι αβάσιμη. Η συγχώνευση δύο εκ των μεγαλύτερων «παικτών» θα μειώσει δραματικά τις επιλογές για τους καταναλωτές, ενώ η δύναμη διαπραγμάτευσης απέναντι σε ηθοποιούς, σεναριογράφους και σκηνοθέτες θα συγκεντρωθεί επικίνδυνα σε ένα μόνο κέντρο αποφάσεων. Ήδη τα σωματεία των σεναριογράφων (WGA) και των σκηνοθετών (DGA) έχουν εκφράσει την έντονη αντίθεσή τους, φοβούμενα μαζικές απολύσεις και συρρίκνωση της δημιουργικής ελευθερίας.
Τι σημαίνει αυτό για τον θεατή;
Για τον μέσο συνδρομητή, η είδηση έχει δύο όψεις. Από τη μία, η προοπτική ενός ενιαίου πακέτου (bundle) που θα συνδυάζει το περιεχόμενο του Netflix με την ποιότητα του HBO ακούγεται δελεαστική και ίσως οικονομικότερη από το να πληρώνει κανείς ξεχωριστές συνδρομές. Ο Ted Sarandos, υπερασπιζόμενος τη συμφωνία, υποστηρίζει ότι αυτό είναι το μέλλον και ότι ο πραγματικός ανταγωνιστής δεν είναι τα άλλα κανάλια, αλλά το YouTube.
Από την άλλη, η ιστορία έχει δείξει ότι η έλλειψη ανταγωνισμού σπάνια λειτουργεί υπέρ του καταναλωτή μακροπρόθεσμα. Η συγκέντρωση τόσης δύναμης μπορεί να οδηγήσει σε έναν ομογενοποιημένο πολτό περιεχομένου, όπου οι τολμηρές παραγωγές θα θυσιάζονται στο βωμό του αλγόριθμου και της μαζικής αποδοχής.
Η επόμενη μέρα
Η υπόθεση βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Οι αντιμονοπωλιακές αρχές σε ΗΠΑ και Ευρώπη ετοιμάζουν τις δικές τους έρευνες, ενώ και η δικαστική διαμάχη με την Paramount προμηνύεται σφοδρή. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το τοπίο της ψυχαγωγίας, όπως το γνωρίζαμε, έχει ήδη αρχίσει να ξεθωριάζει. Είτε η συμφωνία ολοκληρωθεί είτε όχι, η βιομηχανία έχει εισέλθει σε μια φάση βίαιης ωρίμανσης, όπου μόνο οι πραγματικά μεγάλοι θα επιβιώσουν.
