Για δεκαετίες, οι εγκληματολόγοι σε όλο τον κόσμο είχαν αποδεχθεί ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα σε κάλυκες από σφαίρες που έχουν πυροδοτηθεί είναι ουσιαστικά αδύνατο να ανακτηθούν. Η τεράστια θερμότητα και η πίεση κατά τη βολή καταστρέφουν σχεδόν κάθε ίχνος βιολογικού υλικού. Ωστόσο, μια νέα έρευνα από το Maynooth University στην Ιρλανδία φαίνεται να ανατρέπει αυτή τη βεβαιότητα και ίσως να προσφέρει στην εγκληματολογική επιστήμη ένα εργαλείο που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν «Άγιο Δισκοπότηρο».
Η ομάδα, υπό την καθοδήγηση της χημικού Eithne Dempsey και του πρώην διδακτορικού της φοιτητή Colm McKeever, ανακοίνωσε ότι κατάφερε να ανακτήσει ανθρώπινα δακτυλικά αποτυπώματα από μεταλλικούς κάλυκες που είχαν εκτεθεί σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η νέα μέθοδος όχι μόνο ανιχνεύει τα αποτυπώματα, αλλά τα αποκαλύπτει με λεπτομέρεια σε επίπεδο πόρων και γραμμών, αρκετά καθαρά για πιθανή ταυτοποίηση υπόπτου.
Η Dempsey χαρακτήρισε το επίτευγμα ως «το Άγιο Δισκοπότηρο της εγκληματολογικής έρευνας». Παραδοσιακά, η θερμότητα που παράγεται από την έκρηξη της πυρίτιδας θεωρείται ότι εξαφανίζει κάθε ίχνος δακτυλικών αποτυπωμάτων ή βιολογικού υλικού από το μεταλλικό περίβλημα.
Η έντονη θερμότητα κατά τη βολή συνήθως καταστρέφει κάθε υπολειμματικό δείγμα. Ωστόσο, η μέθοδός μας αποκαλύπτει λεπτομέρειες στις γραμμές των αποτυπωμάτων που προηγουμένως ήταν αόρατες.
Η τεχνική τους βασίζεται σε έναν συνδυασμό χημείας και ηλεκτροχημείας. Με τη χρήση ενός ειδικού χημικού διαλύματος και ελεγχόμενης εφαρμογής ηλεκτρικού ρεύματος, οι ερευνητές κατάφεραν να «αναδείξουν» υπολείμματα από την επιφάνεια του μετάλλου. Αυτά τα υπολείμματα, όπως αποδείχθηκε, δεν εξαφανίζονται τελείως με τη θερμότητα, αλλά παραμένουν, όπως η αόρατη μελάνη, κρυμμένα μέσα στο μικροσκοπικό καμένο στρώμα του μετάλλου.
Για λόγους ελέγχου, τα πειράματα δεν πραγματοποιήθηκαν με σφαίρες που πυροδοτήθηκαν από όπλο, αλλά με κάλυκες που θερμάνθηκαν σε φούρνο ώστε να προσομοιωθούν οι συνθήκες βολής. Παρ’ όλα αυτά, οι ερευνητές κατάφεραν να αναδείξουν καθαρά αποτυπώματα, ακόμα και σε κάλυκες που είχαν θερμανθεί και αποθηκευτεί για περισσότερο από έναν χρόνο.
«Χρησιμοποιώντας το καμένο υλικό στην επιφάνεια του καλύκα σαν στένσιλ, μπορούμε να εναποθέσουμε ειδικά χημικά στα κενά μεταξύ των αυλακώσεων, καθιστώντας ορατά τα αποτυπώματα», εξηγεί ο McKeever, που πλέον εργάζεται στο Technological University of the Shannon. «Με απλά λόγια, μετατρέψαμε τον κάλυκα σε ένα είδος ηλεκτροδίου, που μας επιτρέπει να προκαλέσουμε στοχευμένες χημικές αντιδράσεις πάνω του».
Η προσέγγιση αυτή ανοίγει νέους δρόμους για την εγκληματολογική ανάλυση. Μέχρι τώρα, η ταυτοποίηση ενός δράστη μέσω αποτυπωμάτων σε φυσίγγια ή σφαίρες θεωρούνταν απίθανη, το μόνο διαθέσιμο υλικό ήταν συνήθως τα ίχνη βαλλιστικών χαρακτηριστικών που αφήνει το ίδιο το όπλο. Με τη νέα τεχνική, οι αρχές θα μπορούσαν στο μέλλον να συνδέουν απευθείας ένα άτομο με ένα πυροβόλο όπλο μέσω δακτυλικού αποτυπώματος, προσθέτοντας ένα εξαιρετικά ισχυρό αποδεικτικό στοιχείο.
Φυσικά, απομένουν πολλά να αποδειχθούν πριν η μέθοδος εφαρμοστεί σε πραγματικές έρευνες. Όπως επισημαίνουν οι ίδιοι οι ερευνητές, η τεχνική δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί σε σφαίρες που έχουν πράγματι πυροδοτηθεί από όπλα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο «αεριώδης πίδακας» (gaseous blowback) που δημιουργείται κατά τη βολή ίσως είναι αυτός που εξαφανίζει τα περισσότερα ίχνη αποτυπωμάτων, περισσότερο από την ίδια τη θερμότητα.
Παρόλα αυτά, τα πρώτα αποτελέσματα θεωρούνται εντυπωσιακά. Το γεγονός ότι αποτυπώματα μπορούν να ανακτηθούν σε τόσο υψηλό επίπεδο λεπτομέρειας μετά από έκθεση σε ακραίες συνθήκες θερμότητας και μάλιστα μετά από μακροχρόνια αποθήκευση, υποδηλώνει ότι η τεχνική έχει τεράστιες δυνατότητες.
Η Dempsey και ο McKeever σκοπεύουν να προχωρήσουν σε δοκιμές με πραγματικά πυροβόλα όπλα και να διερευνήσουν πώς επηρεάζουν διαφορετικά μέταλλα ή τύποι φυσιγγίων την επιτυχία της μεθόδου. Αν τα αποτελέσματα παραμείνουν σταθερά, η εγκληματολογική ανάλυση πυρομαχικών μπορεί να αλλάξει ριζικά.
Η δυνατότητα ανάκτησης δακτυλικών αποτυπωμάτων από πυροδοτημένα φυσίγγια θα μπορούσε να αποτελέσει επανάσταση για τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου. Συνδυάζοντας αυτή τη μέθοδο με την υπάρχουσα βαλλιστική ανάλυση, οι ερευνητές θα μπορούν όχι μόνο να ταυτοποιούν το όπλο από το οποίο προήλθε μια σφαίρα, αλλά και το άτομο που το χειρίστηκε.
Αν και η Dempsey αναγνωρίζει ότι η τεχνική χρειάζεται περαιτέρω επιβεβαίωση, θεωρεί πως το πεδίο ανοίγει σε μια νέα εποχή εγκληματολογικής τεχνολογίας.
[source]
