Στην Ολυμπία πραγματοποιήθηκε η πρώτη Διεθνής Ολυμπιάδα Ανθρωποειδών Ρομπότ, μια διοργάνωση που έφερε στο επίκεντρο ανθρωποειδή ρομπότ τα οποία δοκιμάστηκαν σε ασυνήθιστα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και η πυγμαχία. Από τις 29 Αυγούστου έως τις 2 Σεπτεμβρίου, πλήθος επισκεπτών – από απλούς περίεργους και φίλους της τεχνολογίας έως ερευνητές και επιχειρηματίες του κλάδου – συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν τις επιδείξεις και να συζητήσουν το μέλλον της Ρομποτικής. Την ευθύνη της διοργάνωσης είχαν οι εταιρείες Acumino και Endeavor, οι οποίες επέλεξαν να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση όχι στο θέαμα αλλά στη σύγκριση ανάμεσα στις σημερινές δυνατότητες των ρομπότ και σε όσα παραμένουν ακόμη μακρινά.
Η πρόοδος της τεχνητής νοημοσύνης τα τελευταία χρόνια είναι αδιαμφισβήτητη, με εφαρμογές όπως το ChatGPT να έχουν μπει στην καθημερινότητα εκατομμυρίων χρηστών. Ωστόσο, όταν το βλέμμα στρέφεται στα ανθρωποειδή, η εικόνα αλλάζει. Ο Έλληνας ακαδημαϊκός Μήνας Λιαροκάπης, μέλος της οργανωτικής επιτροπής, προχώρησε σε μια τολμηρή εκτίμηση: θα χρειαστεί τουλάχιστον μια δεκαετία, αν όχι περισσότερο, για να δούμε πραγματικά χρήσιμα ρομπότ μέσα στα σπίτια μας, ικανά να εκτελούν πολύπλοκες εργασίες όπως το μαγείρεμα ή το τακτοποίημα. Μάλιστα, θεωρεί πιο πιθανό να τα συναντήσουμε πρώτα σε διαστημικές αποστολές παρά σε οικιακές κουζίνες.
Η σύγκριση με την πρόοδο της AI είναι αποθαρρυντική. Το λογισμικό εκπαιδεύεται σε τεράστιους όγκους δεδομένων, ενώ τα ρομπότ βρίσκονται στην αντίθετη πλευρά: δεν διαθέτουν ούτε εκτεταμένη εμπειρία ούτε συστηματικές συλλογές πληροφορίας. Ο Ken Goldberg, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Berkeley, τόνισε ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι ακριβώς αυτή: να μάθουν τα ρομπότ να συλλέγουν δεδομένα μέσα από πραγματικές δραστηριότητες, όπως η διαλογή δεμάτων ή η οδήγηση ταξί. Μόνο έτσι θα επιταχυνθεί η γνωστική τους εξέλιξη. Στην εκδήλωση αναφέρθηκε μια χαρακτηριστική εκτίμηση: τα ρομπότ υπολείπονται περίπου εκατό χιλιάδες χρόνια από την AI ως προς την ικανότητα μάθησης μέσω δεδομένων.
Παρά τα εμπόδια, οι τεχνικές ενισχυτικής μάθησης δίνουν ελπίδες. Χάρη σε αυτές, τα ανθρωποειδή μπορούν να αντιδρούν σε πραγματικό χρόνο, χωρίς να απαιτείται προγραμματισμός για κάθε μεμονωμένη κίνηση. Η έρευνα προχωρά ακόμη πιο πέρα: ο Hon Weng Chong, διευθύνων σύμβουλος της Cortical Labs, παρουσίασε ένα φιλόδοξο σχέδιο για τη δημιουργία ενός «βιολογικού εγκεφάλου». Σε ειδικά τσιπ καλλιεργούνται νευρικά κύτταρα που έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν και να προσαρμόζονται πολύ ταχύτερα από τα σημερινά τεχνητά συστήματα.
Οι «Ολυμπιακοί» δεν έμειναν μόνο στη θεωρία. Οι οργανωτές φρόντισαν να επιλέξουν αγωνίσματα που βρίσκονται εντός των δυνατοτήτων της τεχνολογίας, αφήνοντας στην άκρη πιο απαιτητικές δοκιμασίες όπως η σφαιροβολία ή το άλμα εις ύψος, που θα απαιτούσαν εξειδικευμένες δεξιότητες. Έτσι, οι επιδείξεις αποτέλεσαν μια ρεαλιστική αξιολόγηση: όχι θεάματα για εντυπωσιασμό, αλλά ουσιαστικά πειράματα που βοηθούν να μετρηθούν αντικειμενικά τα όρια και οι πρόοδοι της ρομποτικής.
Η εικόνα που προκύπτει είναι διπλή. Από τη μία πλευρά, τα ρομπότ παραμένουν μακριά από την καθημερινή χρησιμότητα που πολλοί ονειρεύονται. Από την άλλη, η πορεία που χαράσσεται, με τεχνικές μάθησης, συνεργασίες ανάμεσα σε ακαδημαϊκούς και επιχειρήσεις και νέες βιοτεχνολογικές προσεγγίσεις, δείχνει ότι η επόμενη δεκαετία θα είναι καθοριστική. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο η τεχνολογική υπεροχή, αλλά και η πρακτική εφαρμογή της σε έναν κόσμο που περιμένει με ανυπομονησία την έλευση πραγματικά αυτόνομων ανθρωποειδών.
[via]
