Η εξερεύνηση του ουρανού κοντά στον Ήλιο αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την αστρονομική κοινότητα. Η έντονη λάμψη του άστρου μας δημιουργεί μια «ζώνη σκιάς» που καθιστά την παρατήρηση στην περιοχή αυτή εξαιρετικά δύσκολη. Μέσα σε αυτή την τυφλή γωνία, ωστόσο, μπορεί να κρύβεται ένα πλήθος από ουράνια σώματα, εντελώς άγνωστα μέχρι σήμερα. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει μια ιδιαίτερη κατηγορία αστεροειδών, γνωστή ως «συνεπιβατικοί αστεροειδείς της Αφροδίτης», οι οποίοι κινούνται με εκπληκτική ακρίβεια στην ίδια τροχιά με τον πλανήτη, σε μια συγχρονισμένη τροχιακή χορογραφία γύρω από τον Ήλιο.
Μέχρι πρόσφατα, η παρουσία αυτών των αστεροειδών θεωρούνταν σπάνια, με μόλις είκοσι επιβεβαιωμένα παραδείγματα. Ωστόσο, μια νέα επιστημονική μελέτη, υπό την καθοδήγηση του Valerio Carruba από το State University of São Paulo στη Βραζιλία, έρχεται να αμφισβητήσει αυτή την εκτίμηση. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ενδέχεται να υπάρχουν εκατοντάδες ακόμη τέτοια αντικείμενα, τα οποία παραμένουν αόρατα λόγω των περιορισμών των παρατηρήσεών μας. «Είναι σαν να ανακαλύπτεις μια ήπειρο που δεν ήξερες ότι υπήρχε», σημειώνει χαρακτηριστικά ο Carruba, τονίζοντας την πιθανότητα ύπαρξης πολλών ακόμη αστεροειδών που σήμερα δεν μπορούμε να εντοπίσουμε.
Ο βασικός λόγος που αυτοί οι αστεροειδείς διαφεύγουν από τα γήινα τηλεσκόπια είναι η εγγύτητά τους στον Ήλιο στον ουράνιο θόλο. Βρίσκονται σε μια ζώνη όπου η ορατότητα είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ακόμη και υπό τις ιδανικότερες συνθήκες. Επιπλέον, η ταχύτατη κίνησή τους καθιστά την παρακολούθησή τους ακόμη πιο απαιτητική.
Για να ξεκλειδώσουν τα μυστικά αυτής της σκιώδους περιοχής, οι επιστήμονες κατέφυγαν σε υπολογιστικές προσομοιώσεις, δημιουργώντας μοντέλα με εκατοντάδες υποθετικούς συνεπιβατικούς αστεροειδείς. Η ομάδα παρακολούθησε τις πιθανές τροχιές τους έως και 36.000 χρόνια στο μέλλον. Τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά: πολλοί από αυτούς μπορούν να παραμείνουν δεσμευμένοι βαρυτικά στην τροχιά της Αφροδίτης για κατά μέσο όρο 12.000 χρόνια. Ωστόσο, οι τροχιές τους χαρακτηρίζονται από έντονο χάος. Μικρές μεταβολές, ακόμα και ανεπαίσθητες, μπορεί να τους οδηγήσουν με την πάροδο των αιώνων σε εντελώς διαφορετικές κατευθύνσεις, ακόμη και πλησιέστερα προς τη Γη.
Προηγούμενη μελέτη της ομάδας Carruba είχε ήδη υπολογίσει ότι τρεις από τους γνωστούς αστεροειδείς, με διαμέτρους μεταξύ 300 και 400 μέτρων, θα μπορούσαν κάποια στιγμή να φτάσουν σε απόσταση περίπου 74.800 χιλιομέτρων από την τροχιά της Γης. Ωστόσο, πρόκειται για μια μετατόπιση που θα απαιτούσε έως και 12.000 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Δεν υπάρχει, συνεπώς, καμία άμεση απειλή για τον πλανήτη μας, όπως διαβεβαιώνει και ο Scott Sheppard, αστρονόμος στο Carnegie Institution for Science στην Ουάσινγκτον, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα. «Η πιθανότητα να συγκρουστεί κάποιος από αυτούς με τη Γη στο άμεσο μέλλον είναι εξαιρετικά χαμηλή», υπογραμμίζει.
Παρόλα αυτά, η γνώση αυτών των σωμάτων και της συμπεριφοράς τους είναι καίριας σημασίας για την πληρέστερη κατανόηση του διαστημικού περιβάλλοντος γύρω από τη Γη. Στο προσεχές μέλλον, νέα ισχυρά εργαλεία ενδέχεται να μας επιτρέψουν να εντοπίσουμε περισσότερους από αυτούς τους αθέατους επισκέπτες. Το παρατηρητήριο Vera C. Rubin, το οποίο έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα τις πρώτες του εικόνες, αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο.
[via]
