Μια φιλόδοξη καινοτομία που κάποτε ανήκε αποκλειστικά στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας φαίνεται να πλησιάζει την υλοποίηση της. Η Ιαπωνία σχεδιάζει να πραγματοποιήσει ένα πρωτοποριακό πείραμα, μεταδίδοντας ηλιακή ενέργεια από το Διάστημα προς τη Γη μέσω μικροκυμάτων, ένα τεχνολογικό επίτευγμα που, αν επιτύχει, μπορεί να φέρει επανάσταση στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Σύμφωνα με το σχέδιο, ένας δορυφόρος σε τροχιά θα συλλέγει ηλιακή ενέργεια, η οποία θα μετατρέπεται σε μικροκύματα και θα εκπέμπεται προς τη Γη. Οι μικροκυματικές ακτίνες θα κατευθύνονται σε ένα δίκτυο επίγειων κεραιών στην πόλη Suwa της Ιαπωνίας, όπου θα μετατρέπονται και πάλι σε ηλεκτρική ενέργεια. Αν και η αρχική ισχύς που αναμένεται να παραχθεί είναι περιορισμένη (περίπου ένα kW – αρκετό για να λειτουργήσει ένα πλυντήριο πιάτων για μία ώρα) η σημασία του εγχειρήματος είναι περισσότερο συμβολική και τεχνολογική παρά πρακτική.
Η επιτυχία αυτού του πειράματος θα αποτελέσει σημαντικό ορόσημο στην πορεία προς μια εποχή όπου η καθαρή ενέργεια δεν θα εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες ή τον κύκλο ημέρας-νύχτας, όπως συμβαίνει με τα επίγεια φωτοβολταϊκά συστήματα. Ο ήλιος λάμπει αδιάκοπα στο Διάστημα και αυτό καθιστά την εν λόγω τεχνολογία ιδιαίτερα ελκυστική.
Η ιδέα της μετάδοσης ενέργειας από το διάστημα δεν είναι καινούργια. Χρονολογείται από το 1968, όταν ο μηχανικός της NASA Peter Glaser, κατά τη διάρκεια της εποχής του Απόλλωνα, πρότεινε για πρώτη φορά την έννοια της δορυφορικής συλλογής ηλιακής ενέργειας και της μετάδοσής της στη Γη. Εκείνη την εποχή, ωστόσο, η πρόταση θεωρήθηκε αδύνατη στην εφαρμογή λόγω τεχνολογικών και οικονομικών περιορισμών — και φυσικά, η προτεραιότητα ήταν η κατάκτηση της Σελήνης.
Σήμερα, χάρη στις τεράστιες τεχνολογικές προόδους, η υλοποίηση μιας τέτοιας ιδέας είναι πλέον πολύ πιο ρεαλιστική. Το ιαπωνικό πείραμα δεν αποσκοπεί μόνο στη μετάδοση της ενέργειας από το Διάστημα με ακρίβεια, αλλά και στη δοκιμή της δυνατότητας των επίγειων συστημάτων να δέχονται, μετατρέπουν και αξιοποιούν αυτή την ενέργεια με αποδοτικό τρόπο.
Αν το πείραμα αποδειχθεί επιτυχές, θα μπορούσε να ανοίξει τον δρόμο για την ανάπτυξη ενός παγκόσμιου δικτύου δορυφόρων που θα συλλέγουν ηλιακή ενέργεια και θα τη μεταδίδουν στη Γη με τη μορφή μικροκυμάτων. Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να ξεπεράσει τους περιορισμούς των σημερινών φωτοβολταϊκών εγκαταστάσεων, οι οποίες επηρεάζονται από σύννεφα, βροχές, χειμωνιάτικες ημέρες και τη νυχτερινή απουσία ηλιακού φωτός.
Αυτό σημαίνει ότι η σταθερή παροχή καθαρής ενέργειας, ανεξαρτήτως ώρας ή καιρού, θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα, ανατρέποντας τα σημερινά δεδομένα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών.
Παρά τον ενθουσιασμό, υπάρχουν σοβαρά οικονομικά ερωτήματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της NASA, η οποία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και ενδιαφέρεται για το έργο, το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με αυτόν τον τρόπο ενδέχεται να ξεπερνά κατά δέκα φορές τις ήδη υπάρχουσες «πράσινες» τεχνολογίες, όπως τα φωτοβολταϊκά και οι ανεμογεννήτριες.
Η ίδια η NASA, αντιμετωπίζοντας σημαντικές περικοπές προϋπολογισμού, έχει στρέψει τους πόρους της σε άλλες προτεραιότητες, όπως είναι το ταξίδι στη Σελήνη. Έτσι, η Ιαπωνία αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο σε αυτό το πεδίο, επενδύοντας σε μια ιδέα που θα μπορούσε στο μέλλον να αλλάξει τον παγκόσμιο χάρτη της ενέργειας.
Η επιτυχία του ιαπωνικού πειράματος δεν θα λύσει άμεσα το ενεργειακό πρόβλημα, ούτε θα μειώσει τις εκπομπές ρύπων από τη μια μέρα στην άλλη. Ωστόσο, αποτελεί την απαρχή ενός εντελώς νέου μοντέλου, το οποίο εφόσον αναπτυχθεί, θα προσφέρει διαρκή, καθαρή και ανεξάντλητη ενέργεια από το Διάστημα, αλλάζοντας όχι μόνο την παραγωγή, αλλά και τη διανομή της ενέργειας σε πλανητικό επίπεδο.
[via]
