Η Nintendo ανέκαθεν ήξερε να ανανεώνει τους εμβληματικούς της τίτλους, και The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή τη δημιουργική τόλμη, τολμώντας κάτι που οι fans ζητούσαν εδώ και δεκαετίες: ένα παιχνίδι Zelda με την ίδια την πριγκίπισσα ως πρωταγωνίστρια. Όχι, δεν μιλάμε για τα αμφιλεγόμενα CD-i παιχνίδια, καθώς εδώ έχουμε το πρώτο επίσημο, ουσιαστικό και αφηγηματικά σημαντικό βήμα προς ένα διαφορετικό μέλλον για τη σειρά.
Το Echoes of Wisdom ξεκινάει γνώριμα αλλά με μια σημαντική ανατροπή. Ο Link, ο αιώνιος ήρωας, είναι εδώ μόνο και μόνο για να εξαφανιστεί σχεδόν αμέσως μετά την αρχική αναμέτρηση με τον Ganon, θυμίζοντας έντονα τη σκηνή αποκορύφωμα του A Link to the Past. Η Zelda, εγκλωβισμένη αρχικά σε ένα κρύσταλλο, σύντομα αναγκάζεται να δραπετεύσει και να αναλάβει δράση. Οι κάτοικοι του Hyrule έχουν στραφεί εναντίον της, δέσμιοι των παραμορφωμένων σωσίων από τον Still World, έναν παράλληλο κόσμο γεμάτο ρήγματα και χάος. Έτσι ξεκινά μια περιπέτεια στην οποία η πριγκίπισσα δεν περιμένει να σωθεί, αλλά να σώσει.
Αυτή η αφήγηση έχει, αρχικά, τεράστια δυναμική. Η Zelda δεν είναι πλέον αντικείμενο σωτηρίας, αλλά το υποκείμενο της δράσης. Παρόλα αυτά, σε κάποια φάση το παιχνίδι μοιάζει να υπαναχωρεί από την καθιέρωση της Zelda ως ισότιμης πρωταγωνίστριας με τον Link.
Ο βασικός μηχανισμός του παιχνιδιού είναι η χρήση της Tri Rod, μιας μαγικής ράβδου που επιτρέπει στη Zelda να δημιουργεί Echoes, δηλαδή πιστά αντίγραφα αντικειμένων και εχθρών. Αυτός ο μηχανισμός έρχεται ως προφανής απόγονος του δημιουργικού πειραματισμού που είδαμε στο Tears of the Kingdom, μόνο που εδώ μεταφράζεται σε 2D περιβάλλον και επιτρέπει μια τελείως διαφορετική αίσθηση παιξίματος.
Η εμπειρία του παίκτη ξεκινά χαοτικά: λίγες echoes, λίγες επιλογές, πολλή ελευθερία. Όσο προχωρά το παιχνίδι, οι επιλογές πληθαίνουν. Μπορείς να δημιουργήσεις στρατούς από φιλικούς «εχθρούς», να στήσεις γέφυρες με κρεβάτια ή να πετάξεις πάνω από επικίνδυνες περιοχές. Αυτό το sandbox σύστημα ενισχύει τη δημιουργικότητα και επιβραβεύει τον πειραματισμό. Όπως και στο Breath of the Wild, ο παίκτης νιώθει έξυπνος, δημιουργικός, ελεύθερος.
Ωστόσο, η ελευθερία αυτή έχει κόστος. Ο μηχανισμός των echoes συχνά ανατρέπει τον σχεδιασμό του παιχνιδιού. Για παράδειγμα, υπάρχουν περιπτώσεις όπου αν επιλέξεις τα σωστά echoes, μπορείς να φτάσεις στο boss χωρίς να λύσεις ούτε ένα από τα βασικά puzzles, καταργώντας κάθε έννοια πρόκλησης. Η μηχανική αυτή μοιάζει να υπάρχει σε ένα μεταίχμιο: από τη μία επιβραβεύει τον δημιουργικό παίκτη, από την άλλη αδυνατεί να κρατήσει σταθερή την ισορροπία μεταξύ πρόκλησης και ελευθερίας.
Το ταξίδι της Zelda την οδηγεί σε γνώριμες περιοχές του Hyrule: οι Goron, οι Gerudo, και για πρώτη φορά μαζί οι Sea και River Zora κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ο ρόλος της δεν είναι μόνο να παλέψει αλλά να θεραπεύσει, να αποκαταστήσει την αρμονία κλείνοντας τα ρήγματα του Still World.
Το Still World αποτελεί σχεδόν ξεχωριστό σύμπαν: ένα κατακερματισμένο περιβάλλον με επιρροές από puzzle-platformers, γεμάτο σκοτεινά κομμάτια του κόσμου. Εκεί, η χρήση των echoes φτάνει στα όριά της. Οι ιπτάμενες πλατφόρμες, οι αναρριχώμενοι εχθροί, και οι πολλαπλές διαδρομές δημιουργούν ένα περιβάλλον πειραματισμού που ενθουσιάζει, αλλά και αποπροσανατολίζει.
Οι ναοί, γνωστοί και αγαπημένοι θεσμοί των παιχνιδιών Zelda, εδώ παρουσιάζονται με ενδιαφέρον σχεδιασμό, αλλά η δυνατότητα να τους παρακάμψεις με τις echoes στερεί σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα ικανοποίησης που προσφέρει η επίλυση τους. Η ισορροπία ανάμεσα στο «παιχνίδι με κανόνες» και την «ελευθερία χωρίς συνέπειες» παραμένει ρευστή καθ’ όλη τη διάρκεια της εμπειρίας.
Αισθητικά, το Echoes of Wisdom είναι εξαιρετικό. Η αισθητική του παιχνιδιού παντρεύει το diorama ύφος του Link’s Awakening remake με μια ανανεωμένη, λεπτομερή παρουσίαση του Hyrule. Τα περιβάλλοντα, οι NPCs και τα τέρατα μοιάζουν βγαλμένα από παιδικό παραμύθι, και όμως δεν υστερούν σε βάθος. Κάθε περιοχή είναι μεν γνώριμη, αλλά γεμάτη ενέργεια. Η χρήση των echoes ακόμα και στο αισθητικό κομμάτι ενισχύει την αίσθηση πως παίζεις με έναν κόσμο σαν κουκλόσπιτο, προσδίδοντας μια αθώα χαρά που σπάνια βλέπουμε σήμερα.
Ωστόσο, σε αυτό το τόσο πολύχρωμο σύμπαν, η ίδια η Zelda δεν αποκτά ποτέ την προσωπικότητα που θα περιμέναμε. Παρότι έχει επιτέλους τον πρωταγωνιστικό ρόλο, δεν έχει φωνή!. Μια πρωταγωνίστρια που δεν μιλά, δεν σχολιάζει, δεν εκφράζεται. Το πιο απογοητευτικό είναι πως, σε αντίθεση με τις παλιότερες εκδοχές της, εδώ δεν αναπτύσσει δική της ταυτότητα. Οι δυνάμεις της είναι γενικές, μη συνδεδεμένες με κάποια εξέλιξη της προσωπικότητας της.
Αυτό εντείνεται με την ύπαρξη της Swordfighter μορφής. Όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, η Zelda μπορεί κυριολεκτικά να μεταμορφωθεί σε Link. Αυτό δεν είναι απλώς μηχανικό workaround, αλλά μια υποχώρηση στην εξέλιξη του ρόλου της.
Το The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι. Προσφέρει καινοτομία, φαντασία και την πολυπόθητη πρωτοκαθεδρία της Zelda. Είναι όμορφο, χαριτωμένο και μηχανικά πλούσιο. Όμως, η εκτέλεση δεν φτάνει το επίπεδο της φιλοδοξίας, καθώς η ηρωίδα παραμένει, με τρόπο σχεδόν ειρωνικό, σκιά του εαυτού της.
Παρόλα αυτά, για τους λάτρεις της σειράς και τους φαν του δημιουργικού gameplay, η εμπειρία παραμένει απολαυστική. Είναι ένας τίτλος που προσφέρει ελευθερία, εξερεύνηση και προσωπική έκφραση μέσα από τους μηχανισμούς του.
