Μετά από χρόνια φημών, αμέτρητων παρακλήσεων από την κοινότητα και μιας σχεδόν μυθικής αύρας που περιέβαλλε την ιδέα, η Ubisoft μας ταξιδεύει επιτέλους στη φεουδαρχική Ιαπωνία με το Assassin’s Creed Shadows. Η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος αποτελούσε το «Άγιο Δισκοπότηρο» για πολλούς οπαδούς της σειράς, ένα σκηνικό τόσο ταιριαστό με τη φιλοσοφία των Ασσασίνων που η απουσία του φάνταζε ανεξήγητη.
Το Shadows δεν έρχεται απλώς για να εκπληρώσει αυτή την πολυπόθητη ευχή, αλλά για να σηματοδοτήσει μια κρίσιμη καμπή για το franchise, επιχειρώντας να συνδυάσει την κληρονομιά των κλασικών τίτλων με τις σύγχρονες RPG επιταγές. Με την εισαγωγή δύο πρωταγωνιστών, ενός shinobi και ενός σαμουράι, η Ubisoft Quebec δεν υπόσχεται απλώς μια νέα ιστορία, αλλά έναν θεμελιωδώς νέο τρόπο προσέγγισης του κόσμου και της μάχης. Το ερώτημα που πλανάται, ωστόσο, είναι επιτακτικό: καταφέρνει το Shadows να σταθεί στο ύψος των τεράστιων προσδοκιών ή χάνεται μέσα στις ίδιες του τις φιλοδοξίες, παραμένοντας μια σκιά των δυνατοτήτων του;
Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά σε ένα ακόμη review εδώ στο Techgear.gr στην έκδοση του παιχνιδιού για το PlayStation 5.
Η γοητεία και η ζωντάνια της Φεουδαρχικής Ιαπωνίας
Το πρώτο και αδιαμφισβήτητο επίτευγμα του Assassin’s Creed Shadows είναι ο κόσμος του. Η περίοδος Azuchi-Momoyama, μια εποχή έντονων πολιτικών αναταραχών, πολέμου και πολιτισμικής άνθησης, αποδίδεται με μια σπάνια καλλιτεχνική ευαισθησία και τεχνική αρτιότητα. Η μηχανή γραφικών Anvil φτάνει στα όριά της, ζωγραφίζοντας έναν κόσμο που σφύζει από ζωή και λεπτομέρεια. Από τα πολύβουα σοκάκια του Κιότο, όπου οι έμποροι διαλαλούν την πραμάτεια τους κάτω από τα ξύλινα μπαλκόνια, μέχρι τα γαλήνια τοπία της επαρχίας με τους ορυζώνες να καθρεφτίζουν τον ουρανό και τα δάση από μπαμπού να θροΐζουν στον άνεμο, κάθε γωνιά του χάρτη μοιάζει χειροποίητη. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στην αρχιτεκτονική των κάστρων, τα οποία δεν είναι απλώς επιβλητικά σκηνικά, αλλά πολυεπίπεδοι λαβύρινθοι σχεδιασμένοι για να προσφέρουν πολλαπλές οδούς διείσδυσης, επιβραβεύοντας την παρατηρητικότητα και τον στρατηγικό σχεδιασμό του παίκτη.
Η καινοτομία που πραγματικά αναβαθμίζει την εμπειρία είναι το δυναμικό σύστημα εποχών. Η εναλλαγή από την ανθισμένη άνοιξη, με τα ροζ πέταλα της κερασιάς να χορεύουν στον αέρα, στο βαρύ, σιωπηλό χιόνι του χειμώνα, δεν είναι απλώς μια αισθητική πινελιά. Κάθε εποχή μεταμορφώνει το gameplay με ουσιαστικό τρόπο. Το καλοκαίρι, η πυκνή βλάστηση προσφέρει άφθονη κάλυψη για αθόρυβες προσεγγίσεις. Το φθινόπωρο, οι λίμνες παγώνουν, ανοίγοντας νέες διαδρομές αλλά κάνοντας κάθε βήμα πάνω στον πάγο επικίνδυνο και θορυβώδες. Ο χειμώνας, με τις χιονοθύελλες να περιορίζουν την ορατότητα και το χιόνι να προδίδει τα ίχνη σου, μετατρέπει το stealth σε μια πραγματική πρόκληση. Αυτή η διαρκής μεταβολή του περιβάλλοντος αναγκάζει τον παίκτη να προσαρμόζεται συνεχώς, καθιστώντας τον κόσμο όχι απλώς ένα πανέμορφο φόντο, αλλά έναν ενεργό συμπαίκτη και αντίπαλο ταυτόχρονα.
Δύο πρωταγωνιστές, δύο διαφορετικές φιλοσοφίες
Η καρδιά της αφηγηματικής και παικτικής δομής του Shadows χτυπά στον ρυθμό των δύο πρωταγωνιστών του: της Naoe και του Yasuke. Η απόφαση για τη δημιουργία δύο διακριτών χαρακτήρων, με εντελώς διαφορετικά στυλ παιχνιδιού, αποδεικνύεται η πιο εμπνευσμένη και ταυτόχρονα η πιο ριψοκίνδυνη επιλογή του παιχνιδιού. Η Naoe, κόρη ενός θρυλικού shinobi από την επαρχία Iga, ενσαρκώνει την πεμπτουσία του κλασικού Assassin. Είναι ευέλικτη, ταχύτατη και θανάσιμη από τις σκιές. Το gameplay της αποτελεί έναν φόρο τιμής στους παλαιότερους τίτλους, αλλά εμπλουτισμένο με σύγχρονους μηχανισμούς. Η χρήση του grappling hook (γάντζου) προσφέρει μια πρωτόγνωρη ελευθερία στην κάθετη κίνηση, επιτρέποντας την ταχύτατη πρόσβαση σε στέγες και την δημιουργία ευκαιριών για αθόρυβες εκτελέσεις από ψηλά. Η έμφαση στο φως και τη σκιά είναι καθοριστική. Η Naoe μπορεί να σβήνει φανάρια, να κινείται αθέατη σε σκοτεινές γωνίες και να χρησιμοποιεί καπνογόνα για να εξαφανιστεί, μετατρέποντας κάθε αποστολή σε έναν γρίφο stealth.
Από την άλλη πλευρά, ο Yasuke, ο ιστορικός Αφρικανός σαμουράι στην υπηρεσία του Oda Nobunaga, αντιπροσωπεύει τη δύναμη και την κατά μέτωπο σύγκρουση. Το gameplay του είναι βαρύ, μεθοδικό και ωμά βίαιο. Η μάχη του δεν βασίζεται στην αποφυγή, αλλά στην απόκρουση (parry) και το σπάσιμο της στάσης (posture) του αντιπάλου, ένας μηχανισμός που θυμίζει έντονα τίτλους όπως το Sekiro και το Ghost of Tsushima. Κάθε χτύπημα με την κατάνα ή το τεράστιο kanabo έχει βάρος και συνέπειες. Ο Yasuke μπορεί να διαλύσει πόρτες, να συντρίψει τις άμυνες των εχθρών και να αντέξει πολλαπλά χτυπήματα, καθιστώντας τον ιδανική επιλογή για τις ανοιχτές μάχες και τις πολιορκίες. Η εναλλαγή μεταξύ των δύο χαρακτήρων, που συχνά είναι ελεύθερη εκτός συγκεκριμένων αποστολών, προσφέρει μια αξιοσημείωτη στρατηγική ευελιξία. Μπορείς να ξεκινήσεις μια αποστολή ως Naoe, εξουδετερώνοντας αθόρυβα τους φρουρούς στην περίμετρο ενός φρουρίου, και όταν η κατάσταση ξεφύγει, να καλέσεις τον Yasuke για να «καθαρίσει» το πεδίο της μάχης. Αυτή η δυναμική λειτουργεί ως επί το πλείστον άψογα, αν και σε ορισμένες στιγμές η αφήγηση μπορεί να μοιάζει ελαφρώς ασύνδετη, καθώς προσπαθεί να εξυπηρετήσει δύο παράλληλες αλλά διακριτές ιστορίες.
Εξέλιξη στους πυλώνες του gameplay
Πέρα από τους πρωταγωνιστές, το Shadows επιχειρεί να εξελίξει τους θεμελιώδεις μηχανισμούς της σειράς. Το σύστημα μάχης, ειδικά με τον Yasuke, είναι αναμφίβολα το πιο στιβαρό και απαιτητικό που έχουμε δει σε Assassin’s Creed. Η ανάγκη για σωστό συγχρονισμό στις αποκρούσεις, η διαχείριση της αντοχής και η κατανόηση των διαφορετικών τύπων εχθρών προσδίδουν ένα βάθος που έλειπε από το απλοϊκό “hack ‘n’ slash” των προηγούμενων RPG τίτλων. Ομοίως, το stealth με τη Naoe είναι πιο ουσιαστικό από ποτέ. Η τεχνητή νοημοσύνη των εχθρών είναι βελτιωμένη, καθώς ερευνούν πιο επίμονα τους θορύβους, παρατηρούν τις ανοιχτές πόρτες και τις σβησμένες πηγές φωτός, και συχνά συνεργάζονται για να περικυκλώσουν τον παίκτη. Η δυνατότητα να σέρνεσαι στο έδαφος, να κρύβεσαι κάτω από το νερό αναπνέοντας με ένα καλάμι μπαμπού, και να χρησιμοποιείς ένα ευρύ φάσμα εργαλείων shinobi, καθιστά την αθόρυβη προσέγγιση μια απολαυστική και ανταποδοτική διαδικασία.
Ωστόσο, το παιχνίδι δεν αποτινάσσει πλήρως την RPG κληρονομιά του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα δέντρα δεξιοτήτων (skill trees) για κάθε χαρακτήρα είναι εκτενή και προσφέρουν ουσιαστικές αναβαθμίσεις, αλλά το σύστημα εξοπλισμού (loot) μπορεί να γίνει κουραστικό. Η συνεχής εύρεση ελαφρώς καλύτερων όπλων και πανοπλιών, με ποσοστιαίες αυξήσεις στα στατιστικά, μπορεί να αποσπάσει τον παίκτη από την ατμόσφαιρα και να τον ωθήσει σε μια αέναη διαχείριση του inventory. Ευτυχώς, το σύστημα είναι πιο εξορθολογισμένο σε σχέση με το Odyssey και το Valhalla, αλλά η παρουσία του παραμένει ένα στοιχείο που διχάζει. Ένα νέο, ενδιαφέρον χαρακτηριστικό είναι η δημιουργία του δικού σου δικτύου κατασκόπων. Μπορείς να στρατολογήσεις συμμάχους, να τους στείλεις σε αποστολές για να συλλέξουν πληροφορίες και να αποδυναμώσουν τις εχθρικές δυνάμεις πριν από μια μεγάλη επίθεση, προσθέτοντας ένα επιπλέον στρατηγικό επίπεδο στον τρόπο που προσεγγίζεις τους στόχους σου.
Αφήγηση, ιστορία και οι σκιές των Templars
Η ιστορία του Shadows εκτυλίσσεται σε ένα από τα πιο συναρπαστικά κεφάλαια της ιαπωνικής ιστορίας και καταφέρνει να πλέξει τις προσωπικές διαδρομές των Naoe και Yasuke γύρω από τις φιλοδοξίες του Oda Nobunaga για την ενοποίηση της χώρας. Η αφήγηση είναι πιο ώριμη και προσγειωμένη σε σχέση με τους προκατόχους της. Η σχέση μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών, που ξεκινά από την καχυποψία και εξελίσσεται σε έναν δεσμό αμοιβαίου σεβασμού, αποτελεί τον συναισθηματικό πυρήνα της ιστορίας. Οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και οι χαρακτήρες, τόσο οι ιστορικοί όσο και οι φανταστικοί, έχουν σαφή κίνητρα και υπόσταση. Η παρουσία της The Order of the Ancients, των προγόνων των Templars, είναι διακριτική αλλά ουσιαστική, με τα μέλη της να κινούν τα νήματα πίσω από τις πολιτικές και στρατιωτικές συγκρούσεις.
Το παιχνίδι, όμως, δεν αποφεύγει κάποιες αφηγηματικές παγίδες. Η ροή της κεντρικής ιστορίας μπορεί να διακοπεί από την ανάγκη για “grinding”, δηλαδή την επανάληψη δευτερευουσών δραστηριοτήτων για την απόκτηση εμπειρίας και την άνοδο επιπέδου, προκειμένου να μπορέσεις να συνεχίσεις. Αν και λιγότερο έντονο από ό,τι στο παρελθόν, το πρόβλημα παραμένει. Επιπλέον, ενώ η ιστορική αναπαράσταση είναι ως επί το πλείστον εξαιρετική, ορισμένες πτυχές της σύγκρουσης Ασσασίνων-Templars μοιάζουν να έχουν τοποθετηθεί κάπως άκομψα πάνω στο ιστορικό πλαίσιο, αντί να αναπτύσσονται οργανικά μέσα από αυτό. Όσο για την πλοκή στο παρόν, αυτή παραμένει στο περιθώριο, με μικρές, σποραδικές αναφορές που ικανοποιούν τους βετεράνους της σειράς χωρίς να κουράζουν τους νεότερους παίκτες, μια ισορροπία που η Ubisoft πασχίζει εδώ και χρόνια να βρει.
Επίλογος
Το Assassin’s Creed Shadows είναι ένας τίτλος γεμάτος αντιθέσεις, όπως ακριβώς και οι δύο πρωταγωνιστές του. Είναι ταυτόχρονα μια επιστροφή στις ρίζες του stealth και μια εξέλιξη της σύγχρονης RPG φόρμουλας. Είναι ένα παιχνίδι με έναν από τους πιο όμορφους και ατμοσφαιρικούς κόσμους στην ιστορία της σειράς, αλλά και με μηχανισμούς που μερικές φορές απειλούν να σπάσουν την ατμόσφαιρα αυτή. Η διπλή πρωταγωνιστική δομή είναι μια θριαμβευτική επιτυχία, προσφέροντας μια ποικιλία και στρατηγικό βάθος που αναζωογονεί πλήρως το gameplay. Η μάχη είναι στιβαρή και απαιτητική, το stealth είναι ουσιαστικό και ο κόσμος είναι μια απόλαυση για εξερεύνηση.
Αποτελεί, λοιπόν, το αριστούργημα που όλοι περίμεναν; Ίσως όχι απόλυτα. Η εξάρτησή του από ορισμένα κουραστικά RPG στοιχεία και κάποιες μικρές αφηγηματικές ατέλειες το εμποδίζουν από το να αγγίξει την τελειότητα. Ωστόσο, είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα, πιο πλήρη και πιο καλοσχεδιασμένα Assassin’s Creed της τελευταίας δεκαετίας. Είναι ένας τίτλος που σέβεται το παρελθόν του franchise, ενώ ταυτόχρονα τολμά να κοιτάξει προς το μέλλον. Το Shadows καταφέρνει να βρει μια σχεδόν ιδανική ισορροπία ανάμεσα στη σκιά του shinobi και τη φλόγα του σαμουράι, παραδίδοντας μια αξέχαστη περιπέτεια που θα ικανοποιήσει τόσο τους παλιούς νοσταλγούς όσο και τους νέους οπαδούς που αναζητούν μια βαθιά και πλούσια εμπειρία ανοιχτού κόσμου. Είναι η αυγή μιας νέας, πιο ώριμης και συναρπαστικής εποχής για τη σειρά.
