Η γεωμορφοποίηση του πλανήτη Άρη είναι το μακροπρόθεσμο όνειρο των ενθουσιωδών του αποικισμού εδώ και δεκαετίες. Αλλά όταν αρχίζεις να καταπιάνεσαι με την πραγματική Φυσική του τι θα ήταν απαραίτητο για να γίνει αυτό, η προσπάθεια φαίνεται όλο και πιο απρόσιτη.
Οι απεικονίσεις που έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια για τον Άρη είναι απλά εξαιρετικά μη ρεαλιστικές όσον αφορά την τεράστια ποσότητα υλικού που πρέπει να μετακινηθεί στον Κόκκινο Πλανήτη για να επιτευχθεί οτιδήποτε που να μοιάζει έστω και λίγο με γήινες συνθήκες. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας περίληψης που παρουσιάστηκε στο 56ο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης από τον Leszek Czechowski της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών.
Η εργασία, με τίτλο «Ενεργειακά προβλήματα της γεωδιαμόρφωσης του Άρη», ασχολείται με την πραγματικότητα του τι θα χρειαζόταν από πλευράς αερίου για να φθάσει ο Άρης σε ένα «αποδεκτό» επίπεδο πίεσης. Όπως επισημαίνει ο Dr. Czechowski, το νερό μέσα στο σώμα ενός ανθρώπου θα άρχιζε να βράζει αμέσως με την τρέχουσα πίεση στον Άρη, πράγμα που σημαίνει ότι όλοι σε ολόκληρο τον πλανήτη θα έπρεπε να φορούν στολή πίεσης.
Ωστόσο, ορισμένα σημεία του πλανήτη είναι πιο κοντά στο να φτάσουν στο επίπεδο πίεσης, που εκτιμάται περίπου στο 1/10 της ατμοσφαιρικής πίεσης της Γης, όπου το νερό θα έβραζε μόνο στους 50 °C, δηλαδή λίγο πάνω από την τυπική θερμοκρασία του σώματος.
Το μέρος που βρίσκεται πιο κοντά σε αυτή την πίεση αυτή τη στιγμή στον Άρη είναι στην Hellas Planitia, την «πεδινή περιοχή» του Άρη, όπου η μέση πίεση είναι περίπου το 1/100 του επιπέδου της θάλασσας στη Γη, και μόνο το 1/10 της ποσότητας που απαιτείται για να εξασφαλιστεί ότι ένα άτομο δεν θα βράσει αμέσως μέχρι θανάτου αν το δέρμα του εκτεθεί στην ατμόσφαιρα.
Αν και ο Dr. Czechowski αναφέρει διάφορα άλλα σενάρια, όπως η αύξηση της μέσης ατμοσφαιρικής πίεσης στον πλανήτη σε εκείνη της στάθμης της θάλασσας στη Γη, η συνολική ποσότητα της ατμόσφαιρας που θα πρέπει να μεταφερθεί είναι μια τάξη μεγέθους μεγαλύτερη, η οποία είναι ήδη εξαιρετικά ακριβή όσον αφορά την ενέργεια που απαιτείται για να πραγματοποιηθεί αυτή η αύξηση.
Πού θα βρούμε όλο αυτό το υλικό για την ατμόσφαιρα; Στη ζώνη Kuiper ή τουλάχιστον αυτό είναι το συμπέρασμα του Dr. Czechowski. Εξέτασε τη δυνατότητα χρήσης αστεροειδών από την κύρια ζώνη, η οποία έχει το πλεονέκτημα ότι βρίσκεται σχετικά κοντά στον Άρη. Ωστόσο, δεν διαθέτουν αρκετό νερό και άζωτο για να βοηθήσουν στη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας σαν της Γης.
Το νέφος Oort, ο γιγάντιος, θεωρητικός μέχρι στιγμής, δίσκος που περιέχει δισεκατομμύρια παγωμένα σώματα, έχει υπεραρκετό υλικό για να τροφοδοτήσει την ατμόσφαιρα του Άρη. Ωστόσο, μετά από μερικούς σύντομους υπολογισμούς, ο Dr. Czechowski συνειδητοποίησε ότι θα χρειαστούν 15.000 χρόνια για να φτάσει ένα αντικείμενο του νέφους Oort σε λογικό μέγεθος αρκετά κοντά στον Άρη ώστε να επηρεάσει υλικά την ατμόσφαιρά του.
Η πρόσκρουση είναι επίσης η λέξη κλειδί, καθώς το μοντέλο που περιγράφουν αυτοί οι υπολογισμοί χτυπά το μικρό σώμα στον ίδιο τον Άρη, απελευθερώνοντας έτσι τόσο το υλικό του όσο και μια αρκετά μεγάλη ποσότητα ενέργειας που συμβάλλει στη θέρμανση του πλανήτη. Τα αντικείμενα της ζώνης Kuiper φαίνονται να ταιριάζουν καλύτερα για αυτό, καθώς περιέχουν πολύ νερό και θεωρητικά θα μπορούσαν να μεταφερθούν στον Άρη σε δεκαετίες και όχι σε χιλιετίες.
Ωστόσο, είναι επίσης πολύ απρόβλεπτα όταν φέρονται κοντά στον Ήλιο. Θα μπορούσαν να διαλυθούν, με μέρος του υλικού να πηγαίνει χαμένο στο εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος, ειδικά αν η τεχνική που χρησιμοποιείται για την αποστολή τους στο εσωτερικό του Ηλιακού Συστήματος περιλαμβάνει υποβοήθηση βαρύτητας. Ένας τέτοιος ελιγμός θα μπορούσε να διαλύσει αυτές τις σχετικά χαλαρά συγκρατημένες μπάλες πάγου και βράχων.
Το τελικό συμπέρασμα του Dr. Czechowski είναι απλό – τουλάχιστον θεωρητικά, μπορούμε να πάρουμε αρκετό υλικό για να αυξήσουμε δραματικά την ατμοσφαιρική πίεση του Άρη σε σημείο που να είναι ανεκτή για τους ανθρώπους, ή τουλάχιστον σε σημείο που να μην πεθαίνουν αμέσως όταν εκτίθενται σε αυτήν. Ωστόσο, για να γίνει αυτό θα χρειαστεί να συντρίψουμε ένα μεγάλο παγωμένο σώμα από τη ζώνη Kuiper πάνω του. Για να γίνει αυτό, οι μηχανικοί θα πρέπει να σχεδιάσουν ένα σύστημα προώθησης που δεν θα βασίζεται στη βαρύτητα για να κατευθύνει το παγωμένο σώμα.
Στο συμπέρασμα της εργασίας του, ο Dr. Czechowski προτείνει έναν αντιδραστήρα σύντηξης που θα τροφοδοτεί μια μηχανή ιόντων, αλλά δεν παρέχει πολλές λεπτομέρειες για το πώς θα ήταν αυτό το σύστημα. Μπορεί να υπάρχουν και άλλες μέθοδοι για την γεωδιαμόρφωση του Άρη που περιλαμβάνουν βιομηχανική, αλλά και πάλι θα χρειαζόταν μια παράλογη ποσότητα ενέργειας.
Δεδομένων των τεχνολογικών απαιτήσεων που απαιτούνται για την επίτευξη αυτού του οράματος, φαίνεται ότι απέχουμε πολύ από αυτό. Αλλά αυτό δεν θα εμποδίσει τους λάτρεις του Άρη να ονειρεύονται ένα μέλλον με γεωδιαμόρφωση – ακόμη και αν αυτό προϋποθέτει να χτυπήσουμε τον πλανήτη με πολλούς μεγάλους αστεροειδείς για να φτάσουμε εκεί.
[via]
